Het activeren van relevante voorkennis versterkt de opslag van nieuwe informatie als die nieuwe informatie in lijn is met de informatie die al aanwezig is. Voorkennis is informatie die al is opgeslagen in het langetermijngeheugen van de student. Die kennis zit in netwerken van hersencellen, ook wel ‘schema’s’ genoemd. De informatie blijft dan als het ware beter aan de kapstok hangen, het schema waar de informatie ligt opgeslagen. Het activeren van voorkennis kan de opslag van nieuwe informatie daarentegen ook verhinderen wanneer studenten misconcepties hebben. Daarom is het belangrijk om voorkennis van studenten te activeren en te checken of die voorkennis wel juist is, zodat misconcepties verholpen kunnen worden. Het lastige is dat studenten vaak al 40-50% van de nieuwe leerstof begrijpen door hun voorkennis, maar dat verschillende studenten een ander gedeelte van die kennis bezitten. Als de voorkennis binnen een groep sterk uiteenloopt, is het belangrijk om te differentiëren Hoe accurater en groter de voorkennis is, hoe beter nieuwe informatie hier aan kan worden toegevoegd. Verder is het belangrijk om vooral relevante voorkennis te activeren. Als je bijvoorbeeld een filmpje laat zien, probeer er dan voor te zorgen dat de aandacht uitgaat naar de punten waarvan jij wilt dat de studenten ze leren.
Shing, Y. L., & Brod, G. (2016). Effects of Prior Knowledge on Memory: Implications for Education. Mind, Brain, and Education, 10(3), 153–161.
Nuthall, G. (2007). The Hidden Lives of Learners. Wellington: NZCER Press.
Marzano, R.J. (2004). Building Background Knowledge for Academic Achievement. Research on What Works in Schools. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.