Cognitive Load Theory (CLT)

Je kortetermijngeheugen (werkgeheugen) kan maar een beperkte hoeveelheid informatie aan. Op het moment dat het geheugen vol zit, blokkeert het als het ware. De kern van de Cognitive Load Theory (CLT) is gebaseerd op verschillende aannames over hoe de hersenen werken. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen het werkgeheugen (kortetermijngeheugen) en het langetermijngeheugen. Simpel gesteld: in het werkgeheugen past slechts een kleine hoeveelheid informatie. Op het moment dat het geheugen vol zit, blokkeert het als het ware. Er is tijd nodig om de informatie naar het langetermijngeheugen over te zetten en pas dan komt er weer ruimte in het kortetermijngeheugen. De mate waarin informatie belastend is, hangt af van verschillende factoren, zoals hoe complex het is (oppervlakkige vs. diepgaande denkprocessen) en hoeveel voorkennis je ervan hebt. In het langetermijngeheugen worden schema’s gemaakt waarin nieuwe informatie wordt toegepast, die je kunt aanspreken als er relevante informatie voorbij komt. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom je als expert in een onderwerp veel sneller nieuwe dingen kunt leren dan wanneer je een beginner bent. Hieronder staan zeven manieren om rekening te houden met de cognitieve belasting: • Werk met uitgewerkte voorbeelden: Door uitgewerkte voorbeelden te laten zien, belast je het werkgeheugen minder zwaar omdat de oplossingsprocedure alleen maar gevolgd en begrepen hoeft te worden, en niet ontdekt. Dit heet het worked example effect. • Sluit aan bij de voorkennis: Door aan te sluiten bij de aanwezige voorkennis, blijft er meer denkruimte over om nieuwe informatie te verwerken en op te slaan. Dit heet het element interactivity effect. • Bouw de ondersteuning af: Bij beginners is een meer uitgebreide instructie effectief, maar naarmate studenten vaardiger worden, kan dit belemmerend zijn. Maak onderscheid tussen beginners en experts. Dit heet het expertise reversal effect. • Let op met onnodige informatie: Extra informatie kan leuk zijn, maar ook het werkgeheugen erg belasten. Vermijd dit door het bijvoorbeeld na het instructiedeel te benoemen. Dit heet het redundancy effect. • Combineer informatie met elkaar: Combineer waar mogelijk informatie met elkaar, bijvoorbeeld door een voorbeeld én de stappen daarbij in één keer te laten zien. Op deze manier hoeft het brein niet continu te schakelen. Dit heet het split-attention effect. • Geef informatie auditief én visueel: Doordat de informatie op twee manieren het brein binnenkomt (dual coding), is het makkelijker om het te begrijpen én te onthouden. Dit heet het modality effect. • Moedig visualisatie aan: Doordat informatie te visualiseren, wordt het beter opgeslagen in het brein. Op die manier kan het beter worden onthouden én opgeroepen. Dit heet het imagination effect.

Sweller, J. (2011). Cognitive load theory. In J. P. Mestre & B. H. Ross (Eds.), The psychology of learning and motivation: Vol. 55. The psychology of learning and motivation: Cognition in education (p. 37–76). Elsevier Academic Press. https://doi.org/10.1016/B978-0-12-387691-1.00002-8

Ayres P; Juan C. C-A; Wong M; Marcus N; Paas F, 2019, 'Factors That Impact on The Effectiveness of Instructional Animations.', in Tindall-Ford S; Agostinho S; Sweller J (ed.), Advances in Cognitive Load Theory Rethinking Teaching, Routledge, London, https://www.routledge.com/Advances-in-Cognitive-Load-Theory-Rethinking-Teaching-1st-Edition/Tindall-Ford-Agostinho-Sweller/p/book/9780367246907

Castro-Alonso J-C; Ayres P; Sweller J, 2019, 'Instructional visualizations, cognitive load theory, and visuospatial processing', in Visuospatial Processing for Education in Health and Natural Sciences, Springer, pp. 111 - 143, http://dx.doi.org/10.1007/978-3-030-20969-8_5