Het idee dat leren lineair vooruitgaat, terwijl groei vaak sprongsgewijs en onzichtbaar is. Studenten denken vaak dat elke studie-activiteit direct tot vooruitgang moet leiden. Wanneer ze dat gevoel niet hebben, denken ze dat het niet werkt. In werkelijkheid werkt leren vaak op vertraging of via herhaalde blootstelling, wat tot frustratie kan leiden als je die groei niet direct ervaart. Een voorbeeld hiervan is dat een student denkt niets te leren van het oefenen met moeilijke opgaven, omdat het stroef gaat. Pas bij de toets merkt hij dat hij de stof toch beter beheerst dan gedacht.
Soderstrom, N. C., & Bjork, R. A. (2015). Learning versus performance: An integrative review. Perspectives on Psychological Science, 10(2), 176ā199.
Schmidt, R. A., & Bjork, R. A. (1992). New conceptualizations of practice: Common principles in three paradigms suggest new concepts for training. Psychological Science, 3(4), 207ā217.
Metcalfe, J. (2002). Is study time allocated selectively to a region of proximal learning? Journal of Experimental Psychology: General, 131(3), 349ā363.